Yoksun

Yoksun

Giden-kaybolan- kaybedilen-yaşamını yitiren çocukların ardından…


Yoksun

Ama ben;

Her çiçekte seni kokluyorum

Doğduğun, ağladığın

Kucağıma aldığım ilk gün gibisin

Ne de güzel bakıyorsun öyle

-Masum ve şaşkın-

Gözlerin gözyaşlarıma dokunuyor inceden

Haberin olsun…


Yoksun

Ama ben;

Bir çiçeği okşar gibi

Koklar gibi

Öpüp öpüp de koynumda saklar gibi

Gözlerinden öpüyorum senin

Ateşi gözlerinden öper gibi

Yanar gibi… Üşür gibi

Parmak uçlarımda ateş tanrısı

Ellerine dokunuyorum… Boynuna… Dudaklarına… Alnının akına…

Saçlarını okşuyorum alev alev-

Harlı bir ateşe dönüşüyor rengimiz

Düştüğü yeri yakıp yıkan yokluğun

Zamana kırgın… ve zamanı kırık bir saat gibi

Gözlerime takılıp kalan yüzün

Ve buza kesmiş tenin

Avuçlarımı yakıyor… Usulca… Haberin olsun…


Yoksun

Ama ben…

Şimdi nasıl

Nasıl anlatsam seni

Dağlara, taşlara, dipsiz kuyulara…

Nasıl duyursam

Sağırlaşmış yüreklere yokluğunun sesini…

Ağlamanın sınırına o kadar yakın duruyor ki gözlerim

Yokluğun içime yıkılan koca bir dağ… Bir çığ… bir çığlık

Ve bir felaket anı sanki

Vurulduğun dağlar başıma yıkılmış da

Altında bir ben kalmışım gibi

Üstüme varmayın

İki gözüm iki çeşme ağlarım şimdi…

İşin kötüsü

Hiçbir kelimeye de sığdıramam ki ben seni

Sen ey! Gelincik çiçeğim benim

Seviyorum seni…


Yoksun

Ama ben;

Ay ışığına karışan yüzünü okşuyorum her gece

Haberin olsun…


Mayıs 2017

06 Mayıs 2021 235 şiiri var.
Beğenenler (2)
Yorumlar