Yoksun Ya Yoksul Kaldık Bu Zengin Şehirde

bu şehirde yağmur sensiz yokluğuna ağlar
yokluğunda ki yağmur düşmez tane tane
bir mızrak olup acımasızca çakılır yüreğime..
yağmurlar hiç tatlı değil senli yokluğunda
acıdan daha acı gelir yapışır dudağıma
bu yüzden korkarım gökyüzüne bakmaya
korkarım ölümüm sensiz kalmaksa...

bu şehir ağlar düşler mavisine
kimsesizler gibi üşürüm yağmurun gölgesinde
sensizliğin en derin mavisinde
ve her mevsim ağlar bu şehir bizsizliğe...
kalabalık şehrin ortasında bir başınayım
çaresizliğim,yalnızlığım ve dünden kalmışlığım
ve her anım bu şehir gibi yalanmışım...
bu şehir için herkes kendi şiirini yazar
sahte gülüşlere anlamsız cümleler kurar
dürüstlüğü insanlara değil de
boşu boşuna kendi anılarına yazar...

bir omuz isterim en çılgın yağmurda
sevinçten ağlamak ağlamak
sen, içli hıçkırığımı duysan da
bir kez daha sarılsan
ve ben ikinci kez daha ağlasam ağlasam da
yağmura değil, bu şehre inat gitmesen
sarsan ,koklasan, saklasan....

beni bu şehir sensiz korkutuyor
denizler bir başka haykırmaya başlıyor
vapurların düdükleri kulaklarımı sağır ediyor
ve martılar attığım ekmeyi kapmıyor...
yoksun ya yoksul kaldık bu zengin şehirde
her yer kan revan
her ev harabe.
kızkulesi bile yok artık o eski yerinde
yoksun ya! yoksul,aciz ve zavallı kaldık
bu zengin şehirde.....