Yoksunluk Abidesi

Huzursuz,hizasız,hesapsız
Renksiz bir sabahtı işte
Boyanmış gibi gözyaşlarıma
Doğruldum yerimden apansız
Sanki kokuna uyanmışcasına
-Sahi
Sen gittin değil mi?
Konuşmak lüzumsuz diyerek
ve hasretimi serbest bırakarak
Gittin işte ne farkeder?
Ha yalın ayak,ha coşarak
Ardından şarkı,şiir tellalıyken hayat
Kafiyesi kalmadı gülümsememin
Tanışmamız gerekli yeniden
Hüznümü örtmelidir sesin
Dalgalı saçlarına gömülüp,
Düzlüğe ulaşmalı nefesim
-Nasıl oldu,nereye gitti?
Usandım,sormayıp durun
Acısına değer katmayın insanın
Ankara dilsiz,anılar canlı
En gözde mekanıyım adsızların
Yakamı bırakmaz canan telaşı
Mezar taşıma yalnızdı yazın