Yoktun

Soğuk tükürüğü perdeler iniyordu
Üşüyenlerin suratına ince ince
Işıklar paramparçaydı
Kaybettiğim şehrin duvar diplerinde
Türküler suskundu uzaktan
Suskun olanlara
Çok mu karanlıktı ellerim
Sen yoktun...

İçki sofralarında büyütülüyordu
Yalnızlık bir fil gibi
Biraz da hava gibi tüketiliyordu
İç çektikçe ve içildikçe

Yelelerine tutunuyordu gece ayazın
Camlar buzdan bıçaktı
ve içimde bir kanamaydı sensizlik
Ard arda geçenler
Yan yana gidenler
Benden çaldığın
Sokaklarda yürüyorlardı...



mayıs,2002