Yokuş
Yüreğim kızıl,
Yalın ayak yürümelerdeyim,
Uzun boylu geceleri..
Yıldızlar cam kırıkları..
Baktıkça acıyor gözlerim..
Gözlerimde ustura yaraları..
Bir meyhane masasıyım
Sevda dinlemelerinde
Dört ayağı sabır..
Soluğumda anaforlar, alkolik.
Kelimelerindeki sevişmelere düşüyorum,
ister istemez..
Üstüme sarhoşlar yıkılıyor,
Giysilerin içinde kimse yok,
Silinmiş kimlikler..
Sevmek yürek işidir,
Sevdikçe öğrenilen..
Tutsaklık anonim..
Sinatra çalıyor geçen bir arabada,
Yıllar öncesinden gelen..
Duyulmayan, ama hissedilen..
Ölüyor, en yükseğe uçan kuş;
En derininde toprağın, yaşayan karınca..
Gün gelip bittiğinde bu yokuş..
👍içten gelen bu güzel yürek seslerini kutluyurm sevgiler selamlar üstat...👍
Çok derinden tırmanmaktayım Tecrübe torbamda bir kaç çivim Çakıyorum hayatımın duvarına Çıkarsın diye beni Sevmelerin en zirvesine.
Huzur yokuşu bu Huzursuz sesler kulağımda Ne azalıyor gök gürültüsü yüreğimin Çıplak ayaklarıma ay batıyor, Ve çıkıyorum gecenin Karanlığından Yokluk ve yokuş aynı yolda Dikleştikçe yalnızlık yanımda Ben yoruluyorum Hayat yokuşunda.
Ben bu sözleri hatmetmiştim sayfamda , Ki yüreğimsin ! Ağabey Yine okudum ve hazmettim bu kez ! Eyvallah
Felsefe/duygu deklanşöründe sürreal üçlükler... Gece.. Çıplak ayaklı yürüyen.. . Ufuk kızıllığında yürek... Oluşturduğu resim de bence büyülü.
Başını kaldırıp gökyüzüne bakmayı ihmat etmiyor. Bakıyor, görüyor, yıldızlar cam kırıkları... Çünkü gönül kızıl, göz yorgun önceki bakmalarından, şimdi bakamadıklarından... Cam kırığı ve ustura.
Üç dizede meyhane masalarının öyküsü anlatılmış. Dört ayağı sabırla özdeşleştirilmiş. Yeter de artar bile. Buruk ve hoş bir haytalık var bunda. Şiirde sözcüklerde yazılmayan o çok önemli nedenden ötürü.
Okuduk hepimiz "insansızlığı" "insan arayaşını" anlatan o üç dizeyi, giysiye dayandırılan. İnsan egosu, insanların birbirlerine amiyane deyimle kazık atışını minikçe özetleyiveriyoır.
Eh.. Şimdi Sinatra'yı dinleme sırası.
Çok güzel... Tebrikler.