Yol

Gün oldu yetimi kaldık

kızıl şafağın

sözüm kan revan içinde

acılarımızın telaşı

değil miydi

taviz vermez kavgamızın ateşi

ve ne zaman

yola koyulsak göğsümüzde

açlıktan ölen

bebeklerin ağrısı

sözümün sılası demiştim

uzunca hikayenin

satırlarında

zulmü darağacına çektim

Kim bilir

otobüs yolculuğu boyunca yanında oturan kimliğin

içinde ne çok yaşanmışlık vardır

Ben en çok

uzun yollar boyu

otobüs

yolculuklarını sevdim

daha samimi gelmiştir

yorgun ve terli elleri ile

bir yere kavuşma heyecanına

denk düşen

o yollara

sıla hasretlerini koyan

yalnız halkım gibi

Hiç gitmediğimiz yerdi hayal

ve

Hiç gitmemiştik o yere 

Yollar boyu

geçiyoruz günleri 

Gül goncaları

Eşkiyanın buz tuttuğu dağları aşıyoruz

ve 

Zaman 

yol çatan eşkiya gibi

soydu

sinemizde ne varsa

arta kalanı

Günleri günlere katıyoruz

Günleri 

büyük sevdamıza katıyoruz...