Yolcunun Sonu

Ölümlere alışsam diyorum
Şimdiden hazırlansam
Bir masa hazırlasam kendime şöyle
Sonra tabutum olsa bu
Üstüne kazısam ayrılığı
Sonumu musallada görebilsem

Ahh keşke yanmadan yanabilsem
Güzel olan gitmeden kıymetini bilsem
Eldekileri görüp de şükretsem
Bunları bilip bilip görmezden gelmesem

İnsan elinden gidince anlıyor
Sonra ah vah çok diyor
Ama ne yapsan da kar etmiyor
Biz en iyisi yatalım diyor
Beyaz bir kılıf geriyor gerçeklerin üzerine
Ve sarmalıyor hayatını
Daralıyor sonra sıkılıyor.

Körler içinde kör belli olmaz
Nefis açtır ne yese hiç doymaz
Gözlerimi açıp bakmazsam dünyama
Bu yolcunun sonu belli olmaz...