Yolda'ki İki Kişi

İşte sona geldik
Ben yürümeye devam edeceğim
Sen uçurumun kenarında
Düştü, düşecek

Köprüleri kurmuştum zamanında
Rahatım o yüzden
Sallana, sallana geçeceğim köprülerden
Sen yıkmıştın hani
Geçmişle, geleceği yok ederek

Yanımda tanımadığım insanlar
O köprüleri beraber yaptığımız
El ele, ve sımsıcak hislerle
Yol aldığımız
Sense şimdi anca tanıdığın
Ve seni oracıkta bırakacaklarla
O kalabalığın içinde bir tek sen kalacaksın, yalnız
Onlar'sa gidecek

Yolun sonudur bu
Kimileri sonsuz ufuklara yürür
Kurdukları sadece hayal
Ve hayalleriyle sürdükleri gerçek

Kimileri ise karanlığı ardına alır
Tarihin elinde oyuncak olur
İbretliktir yazılacak

Uğur ölürken
Bilgisi olmadan fikir yürütmemeyi öğretti bize

Deniz asılırken
Ölmemeyi

Gaffar şehit olurken
Acımızı içimize gömdük ve yürüdük

Ve geldik bu günlere
Gidiyorken mağrur, gururlu
Ve bir çift mavi gözün rehberliğinde
Senin karanlığın değil
Bizim aydınlığımızdır gelecek

O ışık bir ekim akşamı düşmüştü içimize
Aradan yıllar geçti
Asırlar geçse de
Bütün ulusu aydınlatmaya devam edecek

Bu ulus,
Şiarına medeniyeti nakşetmiş bu ulus
Güzel günlerde görecek
Belki yarın,
Belki yarından da yakın.