Yoldan Öte Yol Vardı

Çekip gitmek istedim bir gönül diyarına
Yüreğime uzanan elden öte el vardı
Yandım kavruldum çölde bir damla su diyerek
Yürüdükçe anladım ki yoldan öte yol vardı

Bir ses duydum derinden bakındım sağa sola
Ruhumu okşayan o ney sesinde verdim mola
Ellerim değdi birden yeni açmış bir güle
Nedense bu gün bende halden öte hal vardı

Birden bire yıkıldım karlı bir dağ başında
Biri belirdi karşımda gül verme telaşında
Mana yüklü sözünde bana her bakışında
Sustum öyle derinden dilden öte dil vardı

Kalabalık bir yerde çevrildi etrafım
Sustukça yaktı beni gönlümdeki feryadım
Kaderim peşimdeydi her yerde adım adım
Hayatın gergefinde ilden öte il vardı

Sabrımın pervazına gelip kondu kuşlar
Kanattı yüreğimi gerçek sandığım düşler
Neyleyim başa geldi sevda denen o işler
Canımın ta içinde gülden öte gül vardı

Sebebini sormayın şu tarumar gönlümün
Ezelden ta ebede kıyameti ömrümün
Narı ateşte yanan aşka vurgun kalbimin
Her hali hicranında külden öte kül vardı