Yollar

Yıllar değil yollar tüketti kısacık ömrümü.
Eşkiyâ gibi önümde durdular öylece.
Dünyâda her zaman gündüz olsa ne çıkar?
Benim içim karanlık. benim içim gece.

Yollar namlusunu doğrultmuşlar.
Hedefte ben varım ve tam isâbet.
Özlem kurşunuyla vurdular kalbimi.
Amaçlarına ulaştılar, beni vurdular nihâyet.

Hazreti Yusuf gibi suçsuz yere zindanda düşlerim.
Acımasız, vicdansız yollardır gardiyânı.
Müebbet hapis dediler cezasına.
Ne müebbeti? Zaten hapis hayatımın her yanı.

Yollarla birlikte sonsuzluğa gider özlemlerim.
Vuslatla bir daha karşılaşmamak üzere gider.
Mutluluğumu da yanında götürür umarsızca.
Umutlarımın bile ulaşamayacağı yere gider.

Yollar İstanbul'da sonlanır, yanında sevdiğim.
Kabirde kıyâmeti bekleyen bir mevtâyım sanki.
Ruhsuz, hâlsiz, mecâlsiz vuslat gününü beklerim.
Beklerken dermansız bir hastalıkla hastayım sanki.