Yolum Sensizlik

...//
Duydum ki güneşi göz bebeklerine hapis etmişsin
Neden üşüdüğüm belli oluyor sevgili.!




Günlerdir evine ekmek götüremeyen bir babanın
Evde aç bekleyen çocuklarının kaygısı kadar büyüktü sensizliğim
Esmer bakışlarımda demlenip
İçime düşen yalnızlığım kadar acı
Solumda yatan yokluğunun sızısı
İki dudak arasına sıkışıp kalan sözcükler kadar yavan
Geceyi kuşanan kimsesizliğimin soğuk duvarları
Nefes aldıkça sağdan, soldan üstüme yürüdü
İçim ürperdi, tüylerim diken diken
Ellerim değil de
Şu imansız yoksunluğunda
Gözlerim ve yüreğim üşüdü.!




Gün oldu sözlerin döküldü kuruyan sen yanlarıma
Filiz verir mi bilmem
Bakışının esmer uğultusunda
Kirpiğimden süzülüp yüreğe damlıyorsa emeğim
Kuruyup, savrulan hayal döşeğinde
Sol yanım vurgun yatıyor




Şu gözlerine hapis ettiğin güneşi gönder
Etme yar.!
Zamansızdı reva gördün zül
Böyle olmamalıydı
Hangi yöne dönsem
Nereye gitsem
Yolum sensizlik...