Yorgun Dünyalar

sen öyle bakmasaydın

öyle gülümseyen

bir masaldan düşmüş yüzünle

bu sıkıcı yerde

bir bahar güneşi

fark etmeyecektim seni

açık mavi denizin

bu sahil şehrinde

çalıştığın masa

şehrin kalabalığı kadar

kaç telefon

kaç iş bir arada

bunca ses söz içinde

yorgunluğu göstermiyordun

işleri görülüyor herkesin

çalışkanlığının

o mutlu gerilimi

bir hız trenine binmiş gibi

düşler kurmaya

vakit bırakmazdı

sabırla erir işler

derinleşir yarınlar

bu yoğunluk

hiç bitmeyecek

geçmeyecek gibi sarsa da

bazen

küçük bir çocuk

gözlerinin bakışı

duygularla dolar boşalır

öyle bir yeşil ki anlamı

akışa takılır kalır

kapının ardındaki mutsuzluklar

ince bir sızı bırakır

bazen işlerin cinnetinden

gelip giden insan yüzlerine bakar

sonu gelmez işler

hiç geçmeyecek kadar çok

uzaklaşır günün sonunda

geçer gider

akşam olmuş güneş batmış

belki söze dökülmez

bir hayale sığınmış kalbin

saklı denizine karışıp gitmek

içinde bulutsu sevinçlerle

gözlerinin ışığı sönmedi

sevdiğini

kimse bilmeyecek

bir günah gibi ..

12.01.2023