Yorgun Elem

Sancılı sular kanıyor yüreğimde yar

Bahanesi çürümüş kaçışlar

öfkemi gizlemiyor

Yangınlar sıvadım kireçli

sevdama

Közler kemiriyor saatlerin

zembereğini

Suspuslarımın ihanet

tarlalarına kezzap döktüm

Yalanların girdabına dumanlar savurdum

Sızılarla sarmaladığım sevdaya

kahır çizerken

Kimliksiz acıların zemhesinin

sıvaları dökülür

Dürülmüş inkârda hüzzamın

acı tabletleri

Mazinin kirine sürdüm uykusuz

sevinçlerimi

İmgeli sancılarla parçalanmış

yalnızlıkların ayazındayken

Sinnemdeki isyanların

kucağında meçhul

yolculuklardayım

Vedaların günbatımında azrail

göğsümün döğmelerinde

Çamurla sıvadım yüreğimi

sevdanın aksine sarıldım

Hüzünlü bir göğü sırtlarken

titrek ruhum

Suskun umutlarla söküp atarım

yorgun elemler