Yorgun Güneş

// sevdiğinin koynunda uyumayanlar
kabusun koynunda gördükleri rüyaları hayra yorarlar //







ayrılığın istila ettiği bir şehirde kayboldum anne
yolunu kaybetmişlerle yolum kesişti
yolunu kaybetmeyenleri boğmak isteyen



ne vakit gökyüzü hasreti çeksem
bulutlar kapattı gözlerimi
bulutlar ki
rengi bilinmeyen
yağmurların da tadı başkaydı
değdiğinde dudağıma
tadı silinmeyen



çıkmaz denilen her sokak garip bir sızıya çıkıyordu
peşimde ayak seslerini duymadığım
taa içime basan süvariler
ellerinde yağlı urganlar
her gün saçımı okşayıp
her gece boynuma asan süvariler



ayrılığın istila ettiği bir şehirden yazıyorum
kızma bana
bir öksüze ödünç verdim dizlerimi
ondandır toprağı terk edemeyişim
ondandır gelmeyen yolcuları bekleyişim






// rüyalar yordu güneşi, doğmuyor anne //