Yorgun Kalbim

yılların acı birikmişliği var
yüz çizgilerimde,

saklayamadığım yorgunluğum
akıyor gözlerimden her gece

yastığıma sinmiş kokun dağılıyor odama
öylesine işlemiş'ki hasretin,
öylesine sarmış'ki kokun
buram buram, sen kokuyor her gecem..

gittiğinden beri yalnız değilim,
ardında bıraktığın hayalin,
darmadağın ettiğin yorgun kalbim var..
gözün arkada kalmasın sevdiğim
ve bir damla bile gözlerinden yaş akmasn
ben seni varlığında sevmedim'ki
yokluğun'da isyan edeyim..

ben seni, sen yokken'de sevebilirim
bir ömür yorgun kalbimde,
adına yazdığım mısralarda yaşatabilirim
kokunla uyanıp, hayaline sarılıp
kirpiklerinden öperek
her sabaha yine seninle başlarım..
kahvaltıda sevdiğin incir recelini
ve yanında az yağlı beyaz peynirini
eksik etmem sevdiğim..

mesela;
ayaz gecelerde yine sarılıp ısıtırım
üşüyen yüreğini..
küçük buselerle öpebilirim,
ve en sevdiğin papatyalardan alıp
taç yapabilirim sana..
hani, huzur bulduğun gözlerle bakar,
şiirler okuyabilirim mesela..

her mısrasında aşk olan,
her hecesinde sen kokan
seni anlatan şiirler yazabilirdim
eğer bu kadar boynu bükük bırakmayıp
ucuz sevdalara meze etmeseydin kalbimi
yıllanmış şarap tadında dizeler
yazabilirdim sayfalarca,
kalbim gibi, kırmasaydın kalemimi..