Yorgun Mavi...

Köpek uluması. Serviler. Köy mezarlığı. Duvarlarda
dinlenen deniz rüzgârı. Yakın kumsal. Tuz. Zakkum nemi.




Kamp ateşi. Sönen gece. Denizin yıkadığı fısıltı. Şişeler.
Ruhların firarı. Kulaklarda kalan ezgi. Kum. Midye kırıkları.




Gömülen. Yakın şey. Karanlığın gümüş yüzü. Darbelerle
beden. Tatlı sızı. Şekillenen kum. Uzakta şarkı.




İki sandal. Halat. Birbirlerine bağlı sözler. Sürtünen
çığlık. Sıcak. Yaseminlerin terlediği saat. Şaşkın dil.




Gece. Güneş terleyen zeytin ağaçları. Tırnakların çıkmaz yolu.
Uçurumuna tırmanan ses. Düşmek için kumdan gök.




Çıplakların ayı. Sırtında yıldız yağmuru. Diğerini örten gövde.
Yaldızlanan göz. İncecik ten. Ay. İpek örtü. Sabah yıldızı.




Güneşten düşen gün. Gümüşten yatak. Deniz.
Geceyle gün arasında yorgundur mavi.