Yorgun Yolcu

Biz hep yorgun yolcu olduk,
Gönlümüz kabarıp taşmadı bizim,
Kimseyi kırmadık kırılsak bile,
Abdal sandı bizi çevremiz,
Yunus olmaya çalıştık,
?yaratılanı hoş gördük,
Yatandan ötürü?
Anlayan olmadı nedense hiç,
Olacağını da sanmıyorum artık,
Delice yaşam dedik bazı zaman,
O yaşamı da geriye maziye bıraktık,
Bir daha açmak istemeyiz o sayfayı,
Bizi korkutur aslında o geçmiş denen,
Hesap var hesabı verilecek,
Ne ektiysek, bir biri ardınca derilecek,
Hasat mevsimi gibi sonunda,
Demet demet kucağımıza gelecek,
Hep yorgun yolcu olduk Allah yolunda,
Bizi bir tek o anladı o sevdi,
Şükretmek yeter mi bilmem ona.