Yorgunum

günlüklerim

yazılamayan dertlerim

benimle sırdaş

çalışma saatlerim

yollar bekler beni

metro

otobüs

dolmuş

erken saatlerde düşerim

tedirgin yalnız

ürkek halim

sabah her sabah

kah yağışlı ıslaklık

kah alacakaranlık

bir kenar süsü gibi

gölge ışık

her gün kırılıyorum

her gün büyüyorum

insanlar insanlar

yorar tüketir beni

bu kadar duru ve yalın

hayatımla üzülüyorum

bir gün daha bitiyor

sıradan bir dönüş başlıyor

yine alaca karanlık

başlıyor

yolun çekilmez sıkıcılığı

insanların buzul ilişkileri

her durak bir umut gibi

yorgun bedenim yorulur

oturmaya yer yoktur

kalabalık kalabalık her yer

gözlerim kapanır gibi

kapanmaz

yarım olur hayallerim

gözlerim çocuk gözleri

masum ve yalnız

siyah beyaz fotoğraflar kadar

sessiz

eğildim kaldım

hala uzun yolun içindeyim

elimi tutmaya hazır sevgili

hızır olup yetişmeli …

07.10.2019 / çengelköy