Yorgunum,düş Yenilgilerimin Hazin Sonlarında

Al, sevgilim,
yüreğimin gurbet korkuları,
Senin cebinde dursun,
Ve gönlüm,şafaklarında
Sana el pençe divan olsun !

Bırak, felek beni doyasıya,
Bir duvardan ötekine vursun !
Sen,yine de,
Sensiz gecelerimin çatlayan dudaklarında,
İlk ve son soluğum,
Hayatta tek Umudum,Sevdalım,Özlemim
Ve biricik yavuklumsun !

Ezik bir düşsün,
Tıpkı, sevdan gibi,bende ezeli...
Sen, şafaklarımda, gözlerimin ilk feri,
Gruplarımda,akşam hüzünlerimin ilk kederi,
Yüreğimin hasret kokan nefesi,
Ölümcül dizelerimin,sevda çilesisin !

Kefil olsa da aşkıma,
Sana hiç söyleyemediğim şarkılarım,
Hiç okuyamadığım bunca şiirlerim,
Bil ki,güzelim;
Yorgunum,yorgunum artık
Aramaktan, bu aşkın ölümsüzlük iksirini...
Eskimiş, bitkin düşmüşüm,
Bozgun aşk yenilgilerimin girdaplarında...

Düşerim her sabah yeniden,
Şu hayat çilemin yollarına,
Kurarım şiir tezgahımı,yanıbaşıma,
Şahidim olsa da,hiç yaşamadığımız tarihler,
Gerçekleştiremediğimiz umutlarım,
Bu vefasız aşka,
Benim gibi, gönülden soluyanlar,
Hiç bir zaman doymaz,
Gamlı aşk şiirleri yazmaya...

Ben, şiir yazarken,dalarım,duygu deryamın en derinine,
Gücümü zorlayarak yüzerim en derin diplerinde,
Ve yazarken ,çöker dizlerim,
Yenik düşerim soluğuma,
Düş yenilgilerimin,
O bildik, hazin sonlarında....