Yorgunuyum Yorulmaların

Avuçlarıma yazdığımsın sen benim

nakaratını tekrar tekrar dinlediğim içli bir şarkım

her sokağında içime çektiğim sızlatan şehrim

yürüdüğüm yollarda

sağa sola hep adınla seslendiğim

kendimle savaşımsın hep kaybettiğim

en güzel miras yetim yalnızlığıma gözlerin

kalbimden vurulup ömrümden öldüğümsün.

Göğe bakışısın deniz kıyılarımın

aynalardan suretini topladığım

alfabeyi kaleme harf harf nikahladığımsın

yetişmişliğimsin tüm geç kalışlarıma

Yusuf boşluğunda karanlığa düşen Züleyha hissisin

yankısın umuduma

cevapsın bütün yakınmalara

sen benim

ezbere bilip de kaldığım tüm çıkmaz sokaklarımsın

yok tabelası kalbime serptiğin o cennetsi bakışların.

Sen benim gökyüzüne oda yapışımsın

hüznümü balkona asıp asıp kurutmuşluğum

susup kalmışlığımsın dudak kıvrımlarında

alnıma adınla şiir diye sürdüğümsün

tek damla yaş dökmeden ağladığımsın

yorgunluğusun yorulmalarımın

salıncak kurmuşluğumsun uçurum kenarlarına

sen benim içimi içimdeki bana anlatanımsın.

Taşınamayışısın kendimi evsizliğime

bir kuşun

kırık kanadıyla uçmayı arzulayan imtihanısın

aynı aşkla baktığımsın

hiçbir şeyin aynı kalmadığı şu hayatta gözlerine

duvarına tosladığımsın bunca anlamsızlığın

sen benim mevsime susamışlığımsın

tedavisi yok burnumda sızlayışının

işgal edilmiş bir şehir hüznüsün

ayracısın kitap sayfalarında unutulmuşluğumun

dili geçmeyen yazılarımsın ömrüme sayfa sayfa eklenen

neyi yerine koysam yerimden olduğumsun.

Aynalardan topladığımsın kırık suretini

ısmarlama yağmurların damları taşıran ıslaklığısın

tanıdık tebessümlerini aradığımsın caddelerde

gitmeye meyilli satırlarından öptüğüm mektuplarımsın

çok sesliliğine çarpışısın kıyılarımın

kurutmaya çalıştığımsın sesinin buğusuyla içimin yaşını

tarihi hiç geçmeyen kalp atışlarımsın sarıldığında

dünü döktüğümsün avuçlarıma

yarınlara olan inancımsın.

Sen benim kapanmayan yaramın

tutmayan yara bandısın..!