Yoruldum

Yoruldum!...
Herkesin saçına göre tarak vurmaktan...
Kimse kırılmasın, yıpranmasın diyekendimi hiçe saymaktan...
Yoruldum...
Yıprandım...
Sevip sevilmemekten...
Sahte gülücüklerden...
Riyakar çehrelerden...
Yıprandım...
Hayat planının ikinci sayfasının son paragrafında olmaktan yoruldum...
Kendimi kendime ispat etmekten...
Varlığımı ticari mal olarak görenlerden...
Gözlerimin içine baka baka yalan söyleyenlerden...
Hiçbir açıklama yapmadan küsenlerden yoruldum...
Delikanlı olarak yaşamamız gerektiğini öğretenlerin en zor günümdeki hançer darbeleriyle sarsıldım...
Yandım...
Ha bugün ha yarın düzelir herşey diyerek giden gençliğimin ardından yandım...
Kaçamadım; prangaların gönlümde bıraktığı izlerden kaçamadım...
Ve sustum! En sonunda...
Ben sustukça konuşanlara,
Ben sığındıkça güçlenenlere,
Ben duymadıkça duyurmayanlara,
Ben görmedikçe görünmez olanlara,
Seslendiğim zaman ses vermeyenlere sustum!...
Sustum!...
Alayınıza sustum...
El birliğiyle susturdunuz beni kutlarım!...
Ama gün gelir,
Bunun hesabını alayınıza sorarım...