Yoruldum Albayım

Yoruldum Albayım;
Nedir bu içimdeki sessizlik,
Nedir bu içimdeki acizlik,
Nedir bu içimden söküp atamama durumu ?
Anlamsızlığın içinde kayboluyorum albayım,
Düşüyorum gözlerden, yaş misali yavaş yavaş;
Hatıram da bir kaç resim,bir kaç söz ve burnumu sızlatan kokusu var;
Alıp başımı nereye gidersem gideyim ,
O kahrolası hatıraları satamıyorum ,
Kimseye bırakıp ta kaçamıyorum,
Bir köşeye bırakıp ta gidemiyorum;
Anlayacağın çok yoruldum albayım,
Aklımın her zerresini kaybetmek üzereyim,
Anlamsızlığın en dibindeyim
İçim ağrıyor be albayım,
Öyle bir ağrıyor ki içim bile acıyor bana,
İnsanın içi acır mı hiç ?
Acıyor muş albayım kendi acısına bile acıyor muş..
Acı da acizlikte diz boyu şimdilerde...