Yüce Tanrı'nın Bize Yazdığı Kader

Rüyalarımın başkendiydin, sen...
Mis kokardı,bahardandı saçların..
Utangaç gözlerinde saklardın kendini..
Ve ellerin ellerimde böylece uzardı her gece..

Kardelenimdin sen,
Sarp dağlarımda inatla büyüttüğüm,
Uğruna derviş misali,
Nefsin yetmiş ülkesinde yürüdüğüm..

Bir tutam sevda çığlığıydın bana,
Hasret çölümün vahalarında...
Beklerdim bir ümit,boynumdaki muskalarla,
Okuttuğum en derin hocalara...

Bir ben kaldım şu hayatta tek,
Bir de sen, benden içeri..
Bil ki,terkedip bir gün,
Çekip gideceğim,vadem dolduğunda
Terkedip''Evvel zaman içinde'' masallarını burada..

Ama üzülme canım..
Ahirette tohum olup topraklara düşeceğim.
Bir fidan yeşerecek iki sürgünlü..
Bir dalı sen, ötekisi de ben olacağız..
Söz sana.Tekrar buluşacağız
Ve o sınırsız hayatta sınırsız mutlu olacağız.

Görülüyor ki,
Yüce Tanrı'nın şu fani dünyada bize yazdığı kader,
Bulup da kavuşamamanın acısını öğrenmekmiş...
Bu fani hayat,
Bir nefis,haysiyet ve şeref mücadelesiymiş..
Ve her kişi,
Kendi zindanında yalnız ve tekmiş...