Yumurtalar Treni

yaşam bir döngü
kozanı yırtmak istediğinde
mavi bir rüzgar takılır saçlarına
soğukluğunu hissedersin
yalnızlığın...

Sonra fermuarı çekilmemiş
çatlamış bir gündüze
gözlerini düşürürsün
alacasına
sarı
ve sıcak...

Tuz kokuyor her yer
okyanus kıyısında salınır her öksüz düş
filizlenme umudunda her tohum saçıcı
tevekküle bağlı saçaklardan
dua damlıyor avuçlarına

Yırtarsın pembe gözlükleri
beyaz yumurtanın içindeki sarı
artık hücrelerin mitoza başlar
recm olmadan devinim
ve salınım hayatın akışına
soluklarını keserken fırtına
yutkunamazsın...

Ömür boyu çıktığın yumurtayı ararsın
O güveni, huzuru
aramaktan afaroz edilsen bile ruhundan
Ne olursan ol fermanları bağlar özlerine
Boynu bükük kuş yuvaları düzersin
yorgun gelin duvaklarıyla
ve dünya seni çekemez belkide
o yüzden uğraşır seninle...

Biletleri tamamla
kondüktör gelecek birazdan
hızlı tren de olmasa olur
duracak yeri çalalım zamandan
an ve an
sona yaklaşan
rayların paslı görüntüsü
ve gıcırtılı bir ömrün
son yolculuğuna hazırlan!
hani serüven başlamıştı ya yumurtadan
İşte şu an
kelimeleri kıvırttığın an
Yaşa!
anlamlı biraz daha...