Yurdum İnsanı

Bağda, bahçede, tarlada çalışır

Boş durmayı sevmez yurdum insanı.

Gurbette ne çilelerle tanışır

Hiç yılmayı sevmez yurdum insanı.

Sevdi mi bir insanı candan sever

Seninle ağlayıp seninle güler

Yer sofrasına her gün davet eder

Aç komayı sevmez yurdum insanı.

Peşine düşer hep helal lokmanın

Diline, ırkına saygı duymanın

Dört kitabın manasına uymanın

Hor görmeyi sevmez yurdum insanı.

Hatır sorar, hatır bilir, gözetir

Evladına Hak yolunu iletir

Bir hata etmişse gönül düzeltir

Kalp kırmayı sevmez yurdum insanı.

İçindeki niyet dışına yansır

Güzel düşünceyle yaşar kaç asır

Dürüsttür, açığa çıkarmaz hiç sır

Rol yapmayı sevmez yurdum insanı.

İstikameti dümdüz ileridir

Bir tek hoşgörü onun geliridir

Doğru iş, ticaretin gereğidir

Yanlış işi sevmez yurdum insanı.

Zalime karşı mazlumun yanında

Yetimi hep sevindirir anında

O merhamet mevcut asil kanında

Zulmetmeyi sevmez yurdum insanı.

27.02.2017