Yurdum İnsanı & Haram Eller

Yurdum insanı söker ekmeği taştan,
Taşta öğütür, taşta pişirir,
Biraz alın teri, biraz yaş,
Sabah erken kalkar ekmeye tarlayı,
Kök salar şeker pancarı güneşin yüzüne vurmasıyla,
Su motoru sesi kulakları çınlatır,
Akın-akın akar su nehirden toprağa,
Pancar, buğday suyun o eşsiz tadında,
Bir su yeşertmeye yeter onları,
Biçilirler en güzel baharlarında hem de kökünden,
Yarısı nimet olur yarısı yemek,
Arpa ...!
Yarısı hayvana nimet yarısı biraya ziyafet,
Kötü ve iyi,
Biçer insan sadece, biçmekle bitmese de...
Giden eller onları günahta işler,
Havasız ortamda demler,
Tabiri caiz kafa yapar bütün içkiler,
Kiminin eğlencesi, kiminin derdi olurlar,
Kimini ağlatır, kimini güldürürler...
Ya da bir bardakta kırılıp içilmeden yere dökülürler,
Günah olduğunu bilmez o eller,
Sefasını burada çeker , cezasını ise ...
Bırak tatmin olsun gönüller sanane be şair,
Bırak eğlensin gönüller...
Sen söyle sadece...
İçki ve haram ... Hepsi günahtan eller !