Yüreğim İlkbahar

I.

Seni kirlettiler çocuk
Beni kirlettiler
Ve yüreğimizi
Şimdi hiçbir şey doğru değil çocuk
Sadece yüreğimiz kirlenmemişti

Bugün bir defa yüzümü döndüm güneşe
Sulara döndüm bir defa
Bulut oldu her yan
'Çık' dedin o an
'Çık yürü yağmurda'
Çıkıp yürüdüm caddelerde
Koşarcasına
Islandım ben de
Sen de ıslan çocuk
Biraz kulak ver yağmurun sesine
Benimse yüreğim yağmura bulandı çocuk
Yağmur sulara karıştı
O sular ki yüreğimin bir yanıydı her zaman
Sen sulara kapıldın o an çocuk
Ve boğulmamak için bu suda
Bağırdın
Sulardan ve yüreğinden korkarcasına
Sığındın bana
Ben sana koştum çocuk
Ben sana

'Şiir oku' derdin
Bir şey diyemiyorsan
Sığın yuvana

Anlıyorum çocuk, anlıyorum
Bir kasvetli güneş bu
Bense sığınıyorum sana
Ve yuvama

Sana bir fırtına getirdim çocuk, bir fırtına
Güzel bir şey sordu
Seni anlattım ona

Bak ki insanlar fırtınayı bile tanımıyorlar
Onlar sulara kapılmadılar hiç
Hep atıldılar okyanusa
Ve seslenmediler hiç boğulurken
Haykırırcasına
Sen de bağır çocuk
Ne olur yolla derdini bana




II.

Sana içtenliğimle sıkıntılarımı anlatırdım
Hatırladın mı o günleri çocuk?
O günler bir bulut gibi süzüldüler kalbime
Ve yüreğim şimdi kimsesiz denizlerde batıyor çocuk, batıyor
Sense fısıltıyla konuşurdun hep
Kimseler duymasın diye
Ben duyardım çocuk
O martı kanatlarının rüzgârda uğuldayan sesini
Sonra ben sana şiirler yazardım
Sen şarkılar söylerdin bana
Sesini yüreğime katıp giderdin
Şiirle bir demet gül kalırdı ardından

Kendini bırak bana çocuk
Sesini getir bir de




III.

Şimdiyse söyle bana çocuk
Ne olur söyle, yalvarırım
Hüzün nedir, sevda nedir sana göre?
Peki ya duyabilmek o yağmurlu günlerde
Kalbin sesini
Söyle bana çocuk
Ne olur söyle

Bıktım bu havadan
Bu rüzgârdan
Açıkçası güzelliklerden bıktım çocuk
Bıktım içten gülüşlerden

Gülebilmek yetmez ki çocuk
Veya bakabilmek gözlerinin içine
Yapma çocuk, ne olur
Bırak akılsın o gözlerin derinliklerine
Ve uçabilsin kuşlar
İstedikleri göğe





IV.

Günler matemli çocuk
Benim gözlerim nemli
Kentimi bıraktım çocuk
Ve anılarımı
Bende değil artık sesi

Bir rüzgâr kadar hafiflik
İşte, ona koşuyorum çocuk
Derinliklerine gidiyorum güzelliğin
-O derinlik bir sende saklı
Bir de kentimde
Senden geliyorum kentime
Senin yüreğinle-






V.

Bak çocuk
Başka tarihler varmış
Başka şehirler
Duygular, sezgiler
Ve sevgiler
Tutkular varmış çocuk
Sadece onlar yüreği besler

Artık hüzün bıktırdı beni çocuk
Bıktım kirli bir denizde
Kulaç atmaktan kimsesizliğime
Ve benim kalbim alabora idi kimsesizlikte

Bıktım çocuk
Bir şeyler dile sadece
Bunu yapabiliyorum ben de







VI.

Kimliğinde 'çocuk' yazıyor senin
Sen bir özne değilsin
Bir yurtsun, bir yeni ülke

Son sözleri yazıyorum artık sana
Elimde bir kâğıt, bir kalem
Elinde bir şeker, bir balon var
Ve benim büyük yüreğime bu ev dar
Bu kent, bu bahar kadar
Bulutlar, yağmurlar da dar

Bir çıkmazdayım belki çocuk
Fakat yüreğim şimdi ilkbahar

Hiç yapmadığım şeyleri yapıyorum artık
Benliğimi yineleyip
Martılarla konuşuyorum Kordon'da
Ve Saat Kulesi'ne yürüyüp
Yüzyılımı buluyorum orada
Orada
Orada
Ben de bir çocuk oluyor؀
um o rüzgârla

VII.

Anla çocuk
Ne demek istiyorum,
Bir dinle ve yorumla

Kalbindeki kuyudan çıkart beni
Doruğuna göm, sonsuza sakla
Yuvana al beni, büyüt
Ellerimi bırakma

'Son' diye bir şey yokmuş
Yeni yeni anlıyorum mısralarla
Ben de bir çocuk olmuştum rüzgârla
On üç saat sürmüştü rüzgârın nefesi
Üfleyip gönderdi karanlığa
Korkulara gömdü, yalnızlıklara
Çocuğumu gördüm sonra

Avuçlayıp karanlığı, yaktım
Aydınlandım
Küller arttıkça arttı
Hüzünler de çoğaldı yüzünde
Güneş yapaylaştı gelmemle

Gelmemle, imgeleri kucakladın sen çocuk
Beni değil
Denizin tuzunu silmiş,
Yolları gide gele eskitmiş, eskitecek
Bir başka çocuğu sarıyorsun sen çocuk
O çocuk benim ey çocuk
Bir yanım asi bulut
Bir yanım sis, duman

Haykıracağım artık çocuk
Korkaklara, sinmişlere
Duyguyu yitirmişlere
Yeşilden kaçan, maviyi satanlara
Suyunu kirletip, toprağı çürütenlere
Ve yine kendi cinsime kızacağım çocuk
İnsana

Sana da kızacağım
Sen de kork çocuk
Haykıracağım yüreğimle, bedenimle
Diyeceğim:
'Söz verdiğin gibi yaşa
Kendini aldatıyorsun sen
Ya konuş sadece ya da
Sadece yaşa'

VIII.

Kalbine ineceğim sahilde senin çocuk
Sonra çıkıp oradan
Çöplüğüme koşacağım
Kendimce bir martıyım ben de
Kendi rüzgârıyla boğuşan

Sense uyan çocuk
Bak çevrene, dolaş
Bir sigara yak, dalaş
Tanı insanı
Tiksin biraz, uzaklaş
Kendi yoluna koş, beyazlaş

Masum ol sadece
Yüreğin kirlenmiştir belki
Belki yüzün kararmış
Bir mum ol, yak kendini
Beni yak, suları yak, insanı yak çocuk
Sen aydınlan önce
Sonra ben
Veda olsun adı, ayrılalım yüreğimizden
Uzaklaştıkça hasret olsun adı
Hasret duydukça çıldırmak
Ve uykusuz kalmak, kaçmak
Bir şey olsun adı, fark etmez
Bak bir adı var her şeyin
İnsanınsa sıfatı

Sen sıfatını yitiriyorsun çocuk
Peki, ne zaman 'son' olacak bunun adı
Ne zaman bir çıkmaza düşecek bu şiir
Sen söyle çocuk
Biliyorsun bunu
Ve sen belirliyorsun şiirimi, yağmurumu
Rüzgârımı, suyumu

Galiba 'son' yakışmayacak bize çocuk

IX.

Dolaşmalısın sen ey beyaz güvercinim
Asi çocuk, gitmelisin
Bu gerekli sanırım, uzaklaş benden
Dünyana dön
Yüzünü değiştirme, güvenmem
Kalbini değiştirme, sığınmam
Yapaylaştın sen de
Bende de öfke birikti, nefret
Güvenim yolunuyor
Bıçağım, kılıcım bilendi
Kalemim, kâğıdım filizlendi
Alayım fırtınamı, sarayım
İsyana koşayım
Kavgama

Dinle çocuk, inan!
Hiçbir kalbin, hiçbir yüzün daha temiz değil
Yaşamı kucaklayan babalardan
Eline şekeri alan çocuktan
Git biraz, dolaş sen de

Kopuyormuş insan demek ki sevdiklerinden
Git, dolaş
Yağmuru yüzüne çarp
Ağaç sağlamdır çünkü
Dal yeşil, toprak taze
Çocuk masumdur düşleriyle

'Çocuk' demiyorum şimdi sana
Temizdir çocuk, aktır
Yalansız dolansız, parlaktır
Öfke dolu ceplerim
Yüreğim deli bir tay

Bu değilsin sen
Ya kimliğini bul,
Ya sal kendini dalgalara
Ya kimliğine kavuş
Çocuklaş
Ya da bir özne ol
Şiirde dolaş

Bir kirli bulutsun
Bir avuç çamur
Öfke doluyorum
Bırak kendini ey kalbim
Savur

X.

Evet, son yakışıyor artık bize
Yaklaştık çünkü ütopyamıza
Arındık kirden
Suya kavuştuk, aklandık
Saydamlaştık
İnsana baktık