Yüreğim Yangında Kalmış Dal

Her gün yeniden aklımın içinden akıyorsun
Özümle taşıyorum seni, sevincim oluyorsun
Çocuk ellerimden tutup okyanuslara atıyorsun
Beş iklimin ırmaklarından arındım, sana geldim.

Nice güneşsiz sabahlarda kundağımdın benim
Unutulmuştum, ışıklarına sevdalı kelebektim
Duyularını yitirmiştim, tuhaf bir sakinliktim
Yepyeni şafakların yelleriyle, ben sana estim.

Ruhumun kayıp ormanlarına salma avcılarını
Yüreğim yangında kalmış dal, uzat avuçlarını
Bastır gülüşlerini düşlerime, dindir sancılarımı
Bütün renkler senin olsun, ben seni içime çizdim.

Kilitle üzerimize zamanı, sırları dökülsün anların
Taş atalım durgun sulara, mevsimleri bahar yapalım
Tanrısal öpüşlerinle kutsa yürekleri, hüznü kovalım
Okşa yüreğimi yar, gözlerinin derinliklerinde yiteyim.

Şiirin Hikayesi

Künyemizin dalgakıran kıyılarında uzun yürüyüşler yaparız, sevdaya tutulunca. Sesi oluruz denizlerin, nefesi oluruz yüce dağların. Yüreğimiz ninniye muhtaç, ellerimiz yangınlara aç yaşarız...