Yüreğimi Cesaretlendiren Yarınımsın

istikbalin için göklere havalanırken
seninle gurur duyuyorum doğrusu
lakin ayrılığn bu ilk günlerinde bile
esti durdu burnuma,hasretinin kokusu

ben zamanın basamaklarından
yorgun ve yılgın devrilirken aşağı
sen sağlam adımlarla
yeni tırmanıyorsun yukarı
ne eğilip yere
ne dönüp geriye bak
zaten baksan da
sende tertemiz bir çocukluk
göreceksin
benim papatyalarım soluk
sen rengarenk bahar açacaksın
ben hep kışa küseceğim
sen benim diğer yarımsın
beni korkutan düne rağmen
bugün ,yürümek için yüreğimi cesaretlendiren yarınımsın

aynayla yüzleştiğimde ne kadar acıtıyorsa içimi geçmiş
ve aklarımdaki paslı toka
elimdeki sırlı tarak
senin hayallerinle bütünleştikçe
avunuyor yaralı yüreğim
masumiyetinle yeniden doğarak


çoraklaşmış alnımı
secdeye değdirdikçe
dilime dolanan ilk duasın
bütün gök kubbe sana açılsın
gök kuşağı taç olsun,mis kokan saçlarına
yağmur yağsın yıkasın evreni
ağlaman için değil
gülmen için saklasın doğa gözlerini
ben geçerken dar ve karanlık lahitlerden
hiç kimsecikler anlamadı halimden
yüzümde eğreti bir gülümseme
güzlerimde ağrılı intiharlar
kulaklarımda ağıtlı çınlamalar
gönlümde yalancı bir bahar
gezindi durdu
ne zaman hafifletmeye çalışsam acılarımı
ne zaman bir dala tutunup teselli bulsam
başka bir acı yine solumdan vurdu

şimdi bunca acıya rağmen
hala dimdik ayaktaysam
sensin bana tek teselli
senin başarın yüceltecek beni
senin yükselişin gönlümü okşayacak
biliyorum ki zamanında kabullendiğim tecelli
bir gün mükafat olacak

ah gülüm!
hayat bana ne kadar zulümse
sen bana daima gülümse

eşim dostum,komşum
ne zaman seni övse
nedense hep mahcup oldum
onlarda hissediyordu içindeki meleği
gizemli çırpınan o masum kelebeği
g/özlerine baktıkça
cenneti görüyorum
ruhuna daldıkça
sanki günahlarımdan arınıyorum

kazancım,v/atana millete ahlaklı bir evlat yetiştirmek
saadetim,yetiştirdiğim bu evlatla bir ömür övünmek....


ayrılığın ilk günü....
27/9/2011/salı
İstanbul