Yüreğimin Delisinden Buldum

al beni yüreğine kalayım
doyasıya bakayım dünya g/özüyle
al beni gözümle bakayım
gülüşün kalsın yarını aydınlık günlere

ben ışık alayım sonsuzluğun ay gibi
feyz alsın gözlerim sensiz ben artık neylerim

çok söze gerek yok ki
sen güneş sönmeyen kaynağımsın
anlarsam sensiz günlerimin vebali sonsuz vakitlerin kaderi bil

yazgısı yüreğim ateşiyle tütüşür sevdalarım varken
harici düşlerde görsem seni kara sevdaya duruşun
dar gelir sensiz uzaklığın

tutkusu gönül yaralarıma güller açarsın
çaresi olmayan gerçeğimin dilinde tütersin
belki gözümün yaşıyle ancak susar ağlarsın

sen yide düş yollarına gül koksun kaderimin
gerisi teselli gülbaharı yok bahçemin gülleri solar
gülüşüne hayrı olmayanın demine kalışı olmuyor

zaman geçiyor gayrısı her şey yalana dönerse
ben seni tutkumun düşünden saysam ne çare
ne görünür ne bilinir bilinmez ki
sırrına erilmezim olur gider bir tufanda boğulur gidersin

bilirim
yorgun düşümün hasretine kalırsın
kıyısı deniz mavisi bir düşün peşinden kalan
ben sen gemisi yola düşer dümeni savrulur
sen beni düşünme deliye çağladı gönlüm yara bere içinde

bir yaz akşamından geriye kalan gülen bir yüze yüzerken
akşamı karanlıklar ülkesinde
gülüşlerimize bir selam düşer bu yabancı olduğun ülkemde

gölgesi uzun güneşin doğuşuna kapandı gün batımında gözlerim
senle dolan hatıralar savrulurdu her yeni güne doğarken
seni yaşarken
mutluğu gözünde okunan bir deli divaneyim ruhları perişan yollarda

yüreğimin delisinden bulurum
gözlerinden ışık şevkinle beni okusun
be gülüm
ben sana doyamadığın g/özlerim seni

04*06*14*