Yüreğimin Işığısın
b/aksam
bir gün seni görsem
aklıma bir sevda gelse
yollara duran bir yolcu olurdum
hayal meyal içinde bir rüyada görsem
önce gözyaşın silecek bir mendil bulamazsam
elimle usulce silerdim
al bir kalemle beyaz bir sayfada yazmak isterdim
yazamazsam
gökyüzündeki bulutlara yazmak isterdim
yada gözyaşımla sana bakardım doyasıya
duygularımı usulce sana bakarak aktarırdım sonsuzluğunu
ve ikimizin şiirini yapraklara yazardım
rüzgar gelince uçsun uzaklara hasreti yollarda kalmasın diye
ve birde mutluk şarkısı mırıldanır
yolları mavili gökyüzüne bırakırdım kuşlar duysun diye
başka tenhada dağ yamaçlarına seyre dalsam
sen saklımda çıkmayan bir silüyetin karşıma durur
kıyıya bakınmak güzel olsada sana bakmak kadar
mutluluk ç/anları çalardı gönül pınarında
şimdi artık gözümde tüten ateşinle yanar bu gönlüm
bir hoşum gözümden kaçmıyorsun hasretin bir ömüre say
denizin dalgaları görkemli sesi kulağımın dibinden
yürüyorsun gece gündüzün ortası bir sabahın güneşiyle
gözler şevki vuruyor her yeri yüreğimin sancıları
suları çağlıyor her yeni günde
sana şiir yazdım yüreği pak olan hiç çiğ süt emmemiş güzelin
göz nuruna ışılara sardım yüreğimi aydınlatan
bilirsin sonrası geç kalırsan zamana
alışılmışlığın ötesinde keşkelerin yeride kalmaz
be güzelim
benden sana iyisini de bulur yaşarsın
benim gibisini bulamazsın deli kadın
nefes almak değil yaşamak
güzel sevmek ölümüne sevmekte
tutkulu bir sevdaya denizine akıp gitmek
ayrı pencereden ayrı yollar çatışır tüm evrendeki renkler
zeki olmak çok sevmek hiç bir şey
bil kadın uyanık beyinler yaşamın aptallarına say
sevdiğin insanı tutabilmek tutkulu sevda yemini
yaşarken anlamı cenderesi daha uzak güneşinle yaşayabilme
sana sarılsam kiyamet kopar biliyorum
çünküleri sayardın umuda yol alırken
insan olduğu gibi bakabilmeyi
katlanabilir bir dünya yaratmak kadar zor olan bir şey
yokluğun varlığını saymasan önemli olan sen olabilmeyi
ve yüreğimi ışıksız yollara duran g/özüm hasreti i k/özlerdi
sen yüreğimin ışığısın gözlere bakan karanlıklarda...
04*07*14*Karataş