Yürek Kınası

Sessizliğin gri yanından

acı bir yankı çalınıyor

artık pek çok sesi ayırt edemeyen kulaklarıma

ellerimde akşamüstü beliren gökkuşağının

çıkmayan kırmızısı/

kıydığım sitem

göğsümdeki yumruyu dağlıyor

düsturun acemi çağlarından bir nefes

ney üflüyor

olmasa da fikrimin semaya duracak mecali

iki dua arası bir ışık beliriyor kirpiklerimin ıslağında

huzursuzum

gitmekle kalmak arasındaki mesafeyi

ölçemeyecek kadar yorgun ayaklarım

günün uzayan yanıyla inatlaşarak

hevesimi törpülüyor

affediliş sandığım sahipsizlerim

sayamıyorum artık

makamlardan ve kapılardan geri çevrilişlerimi

bu yola

eski miyim eksik miyim bilmiyorum

bildiğim zamansızım

burada

döngünün tek ölçeri komşu bahçenin akşam sefaları

açıyorlar yine yavaş yavaş

Züleyha'nın

Zin'in

Zühre'nin

ve Zeynep'in

köklerini besleyen masum gözyaşlarını

bembeyaz sunuyorlar geceye

dokunsam kızıla çalacaklar ansızın

ne bir kuyu

ne bir zindan

ne bir sürgün

ne de bir tas su

paklamaz

ellerimde Haziran kınası

o sitemin izlerini

geçtim

gönlümün derin dehlizlerinde

ölmeye yüz tutan mavilerden

yürek

avuçların hiç değişmeyen çizgilerinden kapamak istiyor

ahir defterini