Yürek Sancımız Yeter Sevdaya

Sevda dediğin koçum,
İşte şu nasırlı ellerim kadar.
Koçum,yanmak dediğin,
Kaç parçanla seviyorsan o kadar.
Değme gerisine,
Çek vur söndürsün yağmurları.
Fiyakalı gülüşümüz olmasa da yürek sancımız var.
Ömrümü vereyim sarı kıza,tütün kokan ellere,kahırlık esvaplara.
Sezdirme,ne kadar da çok isterim,
Ufağından bir buseye yazılıp,
Kirli sakallarımı vurgunlamayı...
Varsın olmasın.
Unutmadıktan sonra gözlerimi sarı kız,
Ha bi de tütünüm olupta üfürdükten sonra dumanını.
Hiç yoktan en afillisinden,
En hırpalanmışından bi kelam uçurunca Cengiz Abi,
Ne sevdalık ne ufalanmış gözler ne de bıçak kesiği sızılar kalır.
Elleşme gerisine.
Fiyakalı gülüşümüz olmasa da yürek sancımız yeter.

Kulak ver canımdan berisine koçum.
Artık olmayacak yüreklerde darp izi.
Masalara çizdiğimiz kederli dostluklar yarım kalacak.
Pahalı birer nara patlatıp,
Sabahçı kahvelerinde yakmayacağız ellerimizi.
Taşköprüde hüzünlü gecelere sakal atmayacağız.
Bir daha diz boyu çamurda eşelenmek,
Dudağımızda ıslıkla akşamdan kalmak yok...