Yürek Vurgunu

Günlere çağırdım seni
En solmaz güllere üfledim nefesimi
Anlamadım bir türlü
Bir türküde can biter mi

Hayatıma kastı vardı kır bahçelerinin
Kor olur da düşer gözlerime diye
Güneşi hep ardımda bıraktım
Sevgisine muhtaç oldum kuşların
Bazen ağaçtım gökyüzünde
Bazen mezarda topraktım

Titredim saatlerce ağlayarak
Kışı bitir yoksa gülmezsin dediler
Bahar ısıtamazdı yüreğimi
Çünkü acı bütün mevsimlerde aynı soğuktur

Bu sesim,can evimden
Böyle hunharca koparıldığı için
Alabildiğine korkak
Rüzgar gibi boğuktur

Kayışı kopmuş gezegenler
Üzerime yürüdüler dün gece
Ağladımsa da durduramadım
İsyanım bir göz yaşı
Acımak bin bir hece

Bunca zaman içinde
Şiirin son cümlesinde
Var ettim kendimi
İlaç diye yedim binlerce tokat
Hiçbiri acıtmadı ama
Senin vurduğun yüreğimi etti sakat...