Yürek Yangını

Bir çay bahçesinde gördüm onu ilk kez

Yanında kardeşiyle...

Çayı öyle güzel yudumluyordu ki ;

Çayı bile kıskandım,

O güzel dudaklarından,

Güzelliğine diyecek yoktu,

Allah özene bezene yaratmış derler ya,

Sanki o sözler onun için söylenmişti,

O da farkındaydı güzelliğinin...

Erkekler yolunu değiştiriyordu,

Onu görünce,

O ise kasıldıkça kasılıyor,

Yapmacık kahkahalar atıyordu,

Uzaktan seyrettim güzelliğini,

Yanına varamadım...

Sonraları evlerinin balkonunda,

Görür oldum onu,

Üzerinde vücudunu saran ince bir elbise,

Şöyle bir baktı mı balkondan,

Mahallenin gençleri kumarı filan bırakır,

Soluğu balkonun altında alırlardı,

Onun burnu ise havalarda,

Evleri evimizin tam karşısında...

Yeni taşınmışlardı mahallemize,

Adı MELEK’miş,

Kız çok havalı derdi annem arasıra,

Hoşgeldine gittiğinde,

Yanlarına bile gelmemiş,

Bizim balkonumuz ters taraftaydı,

O balkona çıktığında,

Ben pencereye koşardım,

Bir kez gözgöze geldikte,

Yüreğim duracak sandım,utandım,

O ise her zamanki gibi...

Bir ara mahalleden bıçkın Rıfat’la çıktı,

Rıfat’ın fiyakalarından geçilmiyordu,

Ben ise kendi kendimi yiyordum gizlice,

Yüreğimi alıp götürmüş,

esir etmişti beni,

Üniversiteye gidiyordum o zamanlar,

Tıp fakültesine...

Okulu bitirip doktor olacaktım,

Rahmetli babam göremese de,

Annemi rahat ettirecektim yıllar sonra,

Onu gördükten sonra;

Derste çalışamaz olmuştum,

Geceleri gözüme,

Bir damla uyku girmiyordu,

Onu düşünmekten,

hayal kurmaktan,

Çoğu derslerde uyku bastırırdı,

Allahtan kalabalıktık sınıfta da,

Arada kaynayıp gidiyordum,

Acaba MELEK’te beni düşünüyor muydu?

Benim sevdiğim kadar,

O da beni sevebilir miydi?

Rıfat’tan da çabuk bıkmış,

terketmişti onu,

Benden de bıkar mıydı,

bilmiyordum...

Günler günleri ,

aylar ayları kovaladı;

Yaz bitti,

Bastırdı kış bütün alametiyle,

Bir otobüs durağında rastladım ona,

Okul dönüşü...

Yağmur altında otobüs bekliyordu,

Yine başlamıştı yürek yangınım...

MELEK ! Güzel meleğim benim,

Yüzünün önüne ne de güzel dökülmüştü,

Yağmurdan ıslanan saçları,

Elimdeki şemsiyeyi açıp,

Yanına vardığımda,

SEN ! Dedi utangaç bir tavırla,

Beni tanımıştı,

Demek ki benim varlığımın farkındaydı,

Ne de güzel gülümsemişti bana,

Dizlerimin titrediğini hissettim,

Havadan sudan konuştuk yol boyunca,

Hepsi o kadar...

Mahallenin gençlerini bir görseydiniz,

Ne de gururluydum,

Meleğim yanımdaydı çünkü,

Belki de hiç ayrılmayacaktı,

Hiç ayrılmayacaktık...

Kapının önünde veda ederken,

Teşekkür ederken herşey için,

Yağmur altında,

İçimi ısıtan o sesiyle,o gülümsemesiyle,

Yürek yangınım iyice büyümüştü,

Bir kat daha...

Annem o kız sana göre değil oğul,

Davul bile dengi dengine derdi,

Derdi de dinleyen kim,

Yüreğim yanmıştı bir kere kolay mı ?

Onu düşünmekten kendimi alamıyordum,

Kendime göre yakışıklıydım,

Ama ya ona göre...

Haftasonlarında buluşur olduk gizlice,

Elalemin diline düşmekten korkuyorduk,

Daha doğrusu ben korkuyordum...

O ise uçarıydı,

Hayatı doya doya yaşamak istiyordu,

İlk öpüştüğümüzde dudak dudağa,

Utanmıştım,

Daha önce yaşamamıştım bu duyguyu,

Gülüp geçmişti bu halime,

Seviyordum,

seviyordum hem de çok,

Ama birkez olsun,

Seni seviyorum diyemedim ona,

Yazdığım şiirlerde kaldı duygularım,

Ağladığım gecelerde uykularım yarım...

Okulum bitiyordu nihayet,

Nihayet doktor olacaktım,

Annemi sevindirecek,

rahat ettirecektim,

Bir sabah uyandığımda ;

Melekler taşınmıştı erkenden,

Gittiler dedi annem,

Kimseye veda bile etmeden,

Babası kötü işlere bulaşmış dediler sonra,

Yıkılmıştım,

vurmuştu sevda beni en derinden,

Ahh MELEK !

Güzel meleğim benim,

Böyle miydi sevdamız...

Bir kucaklayabilseydim seni son kez,

O bile yeterdi bana....

MELEK çekip gitmişti hayatımdan,

Geride bir boşluk,

geride bir yıkıntı...

Doktor olmuştum,

Annem sevinmişti ama ;

Buruk bir hatıra genzimi yakıyordu hala,

Keşke hiç sevmeseydim onu,

Bir kum tanesi gibi savurdu beni,

Hayatın acılarına...

Gözlerim balkonda hala onu arıyor,

O şuh kahkahası kulaklarımda çınlıyor,

Belki de hiç sevmedi,

Bir gönül oyunuydu kendince,

Oyun bitti,

Perdeler kapandı,

O gitti...

Şarkılar bile avutmaz,

Şiirlerim teselli etmez beni,

Güzel annem unutursun ,

Aşk acısı bu geçer dese de,

Ben yaralıyım artık,

Ben aşka yenik...

Sonraları haberi geldi elden,

Hayırsızın birine kaçmış,

Güzelliğini harcadı dediler,

Bir şey demedim,diyemedim...

Sadece ağladım gizlice ve sessizce,

Kan kustum içime,

Artık düşünmüyorum yarını,

Geçer dediler ;

Dinmedi yürek yangını...