Yürekler Buruk Bugün

Yine bir sonbahar geldi,
Yine bir 10 Kasım,
Yürekler buruk bugün,
Buruğuz; çünkü, başladı yasın....

Kasımda en acı gün,
Doğan gün kara, esen yel ayaz,
Yürekler buruk bu gün,
Görülmez etrafta beyaz...

Bu güz, faklı bir güz,
Pastırma yazı görülmez,
Yürekler buruk bu gün,
Dinmez göz yaşı, yas var silinmez...

Ne kaybettiğimizi biliyoruz,
Gelmez böyle can dünyaya,
Yürekler buruk bu gün,
Katlanılmıyor bu vedaya...

Kim söyleyebilir öldüğünü,
Milletinin bağrında taşıyor,
Yürekler buruk bu gün,
Yasın, göğü delip, arşı aşıyor...

Kasım rüzgarı göğsümüze eser,
İçinde anlamlı bir buruk acı,
Yürekler buruk bu gün,
Dinmiyor, dinmez bu sancı...

Aramızda değil, Millet yasta,
Mavi gözler. Yok, ok bakışlar,
Yürekler buruk bu gün,
Bu gün, zor yataktan kalkışlar...

Karadeniz, Eğe, Akdeniz,
Edirne’den, Kars’a Anadolu yaslı,
Yürekler buruk bu gün,
Yeniden yaşatmak, bu yasın aslı...

Samsunda, ayak izleri var,
Ta uzanır Ankara Kalesine,
Yürekler buruk bu gün,
Askeri, nöbette, çiğ düşer beresine...

10 Kasım sabahı, Anıt Kabirde,
Şehitler üst üste selam dururlar,
Yürekler buruk bu gün,
Ay yıldızlı bayrakta, birbirini bulurlar...

Altın sayfalara yazılmış, adın,
Atam, seni daha nasıl öveyim,
Yürekler buruk bu gün,
Anıt Kabre değil, taze hayallere gömeyim...

İlkelerine bağlı, yaşıyoruz bağrında,
Var olan, seni anmak, aydınlığında yaşamak,
Yürekler buruk bu gün,
Zor Atam zor. 10 Kasımlar yaşamak...


(Kemal Yenice)