Yüreksiz Ölmek

Kıyı mı uzaklaşıyor sığındığım
Ben mi kaçıyorum kendimden
Beynimde mi sisler var
Boğuluyor muyum yol ayrımlarında
Niye üşüyorum
Yalnızlığı mı soğuk gönlümün
Baharın nazı sürüyor, kış çekilmiyor uykusuna
Mehtabı neden küser ki kışa
Niye uzattığım ellerimde hep ben yalnız dönüyorum
Niye ben hep gülümsemelerime küsüyorum

Hani yırtacaktık gecelerden siyahı
Mavimsi bir lacivert kaplayacaktı gökyüzünü
Yer gök gözlerimizle dolacaktı
Yıldızlar kadar çok olacaktı mutluluğumuz
Hep rüya isterdik bizimle dolu
Muskalar yaptıracaktık uykularımıza hani
Sımsıkı sarılacaktık
Sarmaşıklar kıskanacaktı
Hep en güzeller bizim olacaktı
Her bahar yeniden açacaktık

Ah, ah! Bilsem
Bir bilsem, bilebilsem
Bilsem kaç kişiye yüreğini dağıttın
Anlamı var mı duyduğum bu acayip seslerin
Kaç gözde asılı kaldı yanaklarının pembeliği
Kaç dudak sıcaklığında kayboldu dudağının
Söyle kaç kişinin rüyasına girip umutlarınla
Kaç kişinin mahmurluğunu aldın şafaklarda
Yorgun sabahlarda habersizce uyandın
Bu kadar çok muydu bir tane dediğim yüreğin

Kıyı uzaklaşıyor sığındığım, anladım
Neden hep kaçak kuytulara sığınırım
Beynimdeki sisleri silemiyorum
Dünler de yarınlar da kayıp gözlerimde
Hep üşüdüm canım, hep üşüyorum
Ayazlar damarlarıma işlemiş
Yanılmışım, hiç bahar olmadı ki mevsimler
Neden hep kendimi kandırmışım söyle
Hep sarıldıkça tökezliyorum, düşüyorum
Neden hep ben üzülüyorum

Kaderim anladım artık
Sümbül misali boynum bükülü
Hep el uzatacağım, hep yalnız döneceğim
Bıktım aynı günü yaşamaktan her defasında
Köşe beğenmeyeceğim
Yoruldum aramaktan, yorgunum inan
En uzak, en karanlık bir köşe bulacağım çaresiz
Kendi gölgemin önünde diz çökeceğim
Boynumu bükeceğim
Kimse bükmesin boynunu diyerek
Ve hep bulduğum sandığım
Kahrolası yanılgılarımın altında ezilecek
Bir türlü bulamadığım yüreksiz öleceğim
Yüreksiz öleceğim.