Yurtta Öğrenci

Hangi mesafeler uzunsa uzun olsun
Anne babam kardeşlerim yoksa
Tüm tesellilerin hafifliği boşuna
Bir ayağım eksik
Bir omuzum yok sayılır
Dilsizim adsızım sanki
Bin hasret yaşarım
Yalnızlığın karanlığı çöker bazen
Yaralı yüreğimle
Hüzün gözlerimle
Döner dururum
Kaldığım yurdun içinde
Taş duvarlar duyardı kalbimi
Sessizliğimin üzerinden geçerdi
Gecikmiş yağmurlar
Şehir
Küskün bir yıldız gibi parlar
Oyalar beni yalancı ışıkları
Dalgın bakışlarım düşmüş
Bir fotoğraf hatırasına
Leonardo da Vinci tablosu
Mona Lisa bakışlıymışım
Ruhumun bir tablo güzelliğinde
Yüzüme yansımasını sevdim
Belki belirsizlikler saklı bakışlarımda
Belki tanıdık yüzler görmenin sevinci
Mona tablosunu okudum sonra
Mutlu , bıkkın ,korkmuş ,sinirli mimikli
Bunların hiç biri değilim aslında
Yüzümün bakışı aydınlık dolunay
Nisan yağmurudur ağlayışım geçer
Bulutları aşan dağlara benzer idealim
Kafamdaki olumsuz düşünceler
Rüzgar olurum silinir
Bu gürültü dünyasında
Bilmediğim masal kahramanıyım ben
Ey kalbimin fısıltılarını bilen Rabb’im
Yalnız sana itimadım var
Hakikati bana sen sezdirirsin
Ruhumun asaletlini sen verdin
Cesaretim , özgüvenim ,enerjim
sana borçluyum ey Allah'ım
Adım Zeyneb
Bahar kelebekleri konar saçlarıma
Gülüşlerim karanlığı açan ışıktır
Dikenli çiçektir haklı savaşlarım
Uzak ve soğuktur kötülükler benden
Zaman kaç kişiyle kalabalık

Saydım sayamadım belki yalnızlık

Eskimez mevsimler hep aydınlık

Yağmur herkese yağar

Nerede yakalansam bırakmam

Ellerimi tutar çünkü yağmur

Bilmez kimse yalnızlık hikayemi..

23.11.2023 /İstanbul