Yürümek

yorgun seyrediyor gün
esmiyor rüzgarlar da
şimdi kapasam gözlerimi diyorum
ilk göreceğim yaprakların dansı
mevsimin ölümcül renkleri
yalnızca umutsuzluk değil tabi ki
eskimez düşler kurarım sokaklarda
şiir gibi Arnavut kaldırımlı yollarda
imrenir gönlüm sonbahar eylül'üne
yani bilmediğim güzellikler
elimin altında sanki
şarkı gibi çınlıyor yüreğimde
insan hayatlarından biriyim ben de
masanın dört ayağı gibi mutluluk
yakıcıydı belki ayrıntılar kısık sesli hikayemde
eski sandıklarda gizliydi düşüncelerim
şikayetsizim
istanbul sisli bir sabah yaşıyor
mutluyum çünkü sevgi aşılıyor sonbahar......



Mustafa kaya
07.11.2017/çengelköy