Yürümek

YÜRÜMEK

yorgun seyrediyor gün
esmiyor da rüzgarlar
şimdi kapasam gözlerimi diyorum
ilk hissedeceğim
yaprakların dansı
mevsimin ölümcül sesleri
yalnızca sarı sarı
kuru yapraklar
eskimez düşler gibi
gazellerden bir dünya
yürürüm sokaklarda
şiir gibi
Arnavut kaldırımlı
eylül kokulu yollarda
imrenir gönlüm
bilmediğim güzelliklere
elimin altında sanki
bir aşk
şarkı gibi çınlıyor yüreğimde
insan hayatlarından biriyim
ben de
masanın dört ayağı gibi
mutluluk olsun
yakıcıydı kırılmalar
belki ayrıntılar
kısık sesliydim
eski sandıklarda gizliydi düşüncelerim
şikayetsizim fakat
istanbul'da sisli bir sabah
mutlu uyanıyorum
bir masal gibi sonbahar
rengarenk bir aşk
sarıyor
gök kuşağı kadar...


Mustafa kaya
07.11.2017/çengelköy