Yürüyorum Vicdanımda

Şimdi bir soluk çektim derin
Etrafımda bir sürü mutlu insan
Peki ben neden öyle değilim
Gülümsemelerim neden hep noksan?

Yürüyorum vicdanımda elim kolum bağlı
Kendime "dur!" diyorum yavaşla biraz
Koşmak istesem de koşamıyorum
Çünkü sağ bırakmaz beni buradaki enkaz

Yudumladığım hayatın şarabından sarhoşum
Hüzünlerimi meze yaptım gecenin siyahında
Belki bugün belki yarın gelir sonum
Önemi yok aşkı tatmışım icabında

Yoksa biraz daha koyardı bana ölüm
Bir gülün dikeniyle kanatmasaydım elimi
Onunla aydınlık başlıyor her günüm
Kimseye veremem bendeki yerini