Yusuf-u Zindâninda Miâdim Dolmayinca

Dün gece hayâlinle hasbihâl ettim sensiz,
Gözyaşıma söz geçmez mah-yüzün gülmeyince.
Payına hasret düşmüş ağlama sakın bensiz,
Gül baharı neylesin bülbülü gelmeyince



Sen olmazsan yanımda Kafdağında kalınmaz,
Zümrüd-ü ankam yok ki bir haber de salınmaz.
Gün gelir toprak olur yerim yurdum bulunmaz,
Arasatta kalırım gönlüne almayınca.



Gözgöze geldiğimiz o yeri yokladığım,
Kirpiğimden süzerek yaşımı eklediğim.
Ömürden gün düşerek yolunu beklediğim,
Turnalar gelmez imiş sen haber salmayınca.



Yüreğimle dargınım her an hep senden yana,
Çeşm-i nigârım deyip bakmadım kana kana.
Vuslâtı bağışlayıp gelmeyecekse bana,
Esmesin bâd-ı sabâ kapımı çalmayınca.



Al duvaklar takınıp düşürdün beni derde,
Yıllardır arıyorum kim bilir hangi yerde.
Mah-yüzünle hem-hâl'im her gece her seherde,
Yüzüm gülmüyor inan hayâle dalmayınca.



Sesim duyulmaz oldu hıçkırık var tonunda,
Doğum gününü andım zemherinin onunda.
Kavuşmak sûr'a kalmış anladım ki sonunda,
Yaşamak bir zûl imiş yanımda olmayınca.



Âb-ı hayatım olan gülüşünle gülüp de,
Yıllar önce yaktığın ateşini bilip de.
Hüzün çiçeği ile bir gün olsun gelip de,
İndir beni mezâra ümidim kalmayınca.



Yâdına düşürüp de anmaz isen hederim,
Sensizlik diyârında arşa çoktı kederim.
Na-çâr kaldım sonunda ağlamakmış kaderim,
Yusuf-u zindânında miâdım dolmayınca.