Yusuf'un Dipsiz Kuyuları

insaf et !
sevgilim
yüreğim düştü
mızraklı emirlerine
azad et..

iki bileğim
can çekişir
dilinin ucunda
şah damarımın
üzerinden
geçer dikenli
cümlelerin
duyumsamaya..
yokluğun kadere
adı konulmuş
en güzel mahlas
sensizlik
...bir ten acısı
tahrifat yarattı
iki göğüs arasında
....ki o günden beri
yağmur yağdığında
ancak bu şehir
yıkar kirlerini
..vuslat'a konu olmuş
ne varsa
ne kaldıysa
senden..

yağmur bu
ağlamıyorum
ben kurtaramam
da zaten
ikimizi
...bu ölü bir ruh
geri getiremez
iki damla gözyaşı
..gözlerimi kapatırım
son nefes
sadece ufak bir rüzgar
avuçlarımda bıraktığın miras
sıcaklığın.
en son nerede bıraktıysan
son yerim olur
üzerime alırım tatlı gülüşlerini
ancak o zaman unuturum belkide
vuslat'a konu olmuş
ne varsa
ne kaldıysa
senden..

sesim kısılır yavaş yavaş

Yusuf'u kuyulardan
kurtarana
şükür
ben kayboldum
gözlerinde
susuz , çöl
topraklar niyetine.

diyebilirim

sen
birşey
deme
'' Amin '' ol.