Yüzleş

“Özüm özüne karışsın.”

Sözüm sözüne karışsın,

Bu can seninle barışsın,

Yükseklerden uçma gönül.

Derdin ile yanan benim,

İstersen can olsun senin,

Göz göz yara tenim,

Her güzele bakma gönül.

Her güzelin var bir huyu,

İçimdeki derin kuyu,

Kuyunun bulanık suyu,

Her kuyudan içme gönül.

Dünya malı senin sanma,

Aşksız ateşlerde yanma,

Çiçekten çiçeğe konma,

Dünya senin değil gönül.

Dünya bir nefes,bilesin,

Can biterse ,sen bitersin,

Bir yolcusun eğlenirsin,

Doğru yoldan şaşma gönül.

Birkaç arşındır kefenin,

Menzile olur seferin,

Toprak altındadır yerin,

Dünya malı,kanma gönül.

Gelen gider,giden gelmez,

Bir meçhuldür hiç bilinmez,

Açık göz ile görünmez,

Aç gözünü deli gönül.

Sevmek bize Hak’tan emir,

Yüzünü dostuna çevir,

Bak boşa geçiyor ömür,

Gel gaflete dalma gönül.

Birliği bul,birlikte kal,

Kini bırak,dostluğu sal,

Doğru sözle sazını çal,

İkiliği bırak gönül.

Derdin ile kendin dertleş,

Akbabanın işidir leş,

Kendin ile her gün yüzleş,

Ayna doğru söyler,gönül.