Yüzümde Gezinirken Gözlerin

yalnızlığa dayanıyorum ama
sensizlik
öyle zor ki


neden, gerilerinde kaldın
mavi baharların
kaç gün oldu
sen susalı
ben haykıralı
boş duvarlara anlatamıyorum seni
sayfalara yazmak, dilimi çözemiyor
dokunmayı öğretip
kaybolup gidenim
meltem bakışını, hayal tablomda unutmuşsun
ne kadar kalacaksın uzaklarda
bu kaçıncı takvim yaprağı
buruşturup attığım
ne zaman uyanacağım, senli rüyaya

bir çimdik mutluluğa muhtaç
seni şakırken bir kuş
imbât yumağı olmuş yüreğim
kuytularda anılarınla söyleşirken
sonsuzluğu ellerimle sunmak isterken
sabredebilecek mi tenin susuzluğa

bütün yolları kabuk bağlamış bu şehirde
nefessiz kalmış ben
sustuklarımı cebimde biriktirdim
senli günlerime yakışır diye
avucumda sakladım güneşi, ayı, yıldızları
vedalaşmasız
sarmaladığımda tenini
omzuna konduğunda başım
bulutlardan taburcu edilecek sessizliğim

boyumdan büyük sevgimden
korkup gidenim
bütün düşlerime misafir gözlerinin
borcu var yüreğime
gelip dinlesinler
arzu dolu dudakların
yokluğunda çektiklerini

gel artık
gel ve yüzümde gezinirken gözlerin
ağla bana..