Yüzümün Rojdası

Git...
gelme mezar taşım şiirimde
kızgınlığı hüznü yok saydı
artık gülüşünle acıyan hüzün var
sevdamın s/onsuz gülüşleri

git...
şimdi ölümden geliyorum
acıyan gülüşlerimle
bir ekmek parçası koparsan
bir kuş konacak birazdan o ekmeğin lezzetine..

zor günün güzelliğine
yoksa varsa yokluğuna haykırsam
ellerim ellerine değmez
uzak bir hasreti ne yazar ki

şimdi uzak bir ölü kentin insanıyım
umutlar
hüzünlü sevdamın acıyan gülüşüne kaldıysa
yüreğimin ateşi..
umut doğsa yola revan

gök yüzü mavi
bulutların ardında seni özlemişim
sevdamın kara gülü..
gülümse
sensizliğin karanlığın sabahı
sevdamın ayaz gülü gül kokanı
şimdi dudaklarımın arasında geçti
seni ne kadar sevdiğimi...

sevdamın çiçeği
geriye bak bir..
ölüm tarlasında ağlayan bir ana
gülüşün karası ülkem
bahtsız
sabahı ayaz soğukta
gecelerimle uykularıma yıldızlar düşüyor
yayan yürüyen düşlerim k/aldıkça

sabret gitme desem
gittiğin güne kalışın
gökyüzü bulutları b/ağladı
sonsuza giden suvari sevdamla
her yer sensizliğine haykırdı

mahkumiyetin çöl kasırgası düşse
sevdamın gül kokanı
gecesi gündüzü karışsa
aydınlığın yıldızı düşüyor
yüzümün rojdasına...