Z

Tanışmadık daha

Ya da kibirli olduğumdan tanıtamadım kendimi

Ben çizgiyim

Etik ve estetik arasındaki

O ince çizgiyim işte

Benim hayallerim ve düşüncelerim

Yatay bir yanılgıdan ibaret

Hoş geldiniz acılar diyarına

Ben hep bir yerlerde buluyorum kendimi

Kimi zaman sesi kısık bir devrimde

Kimi zaman uğursuz gecenin birinde

Üşüyen sokaklarda, sahipsiz limanlarda

En çok da şimdi olduğu gibi

Adını bilmediğiniz bir şiirde

İnanın kendimi uğunmuş hissediyorum

Sadece siz ve ben varız

Belki yalan söylüyorum 

Belki de asıl yalancı sizlersiniz 

Her şey mümkün - doğruluk haricinde -

Uzadıya bir şiirin içinde

Çocuksu bir yaramazlığım olsun istedim hep

Ama ben yalnızım

Çoğunuz gibi geceleri ben de yalnız ve dargınım

Cümleleri kopuk bir metni

Birbirine bağlamak kadar anlamsız

Ve gereksiz ve yorucu uğraşlarım oluyor

Ama ne size ne de kendime kızamıyorum

Neticede hepimiz

Zamanı öldürmekle teselli ediyoruz kendimizi

Bakınız

Kırılgan bir rengin muhteva ettiği sınırlar içerisindeyim

Elimde dünden kalma post-modern bir roman

Sayfa sayfa kovalıyorum

Şu uğursuz şiir katillerini

Satır sonlarında boy boy aynalar 

Bir kadın ve gözler ve saçlar

Neyin peşinde olduğumu unutmuşcasına

Kesiliyor ayaklarım yerden 

Ve biz - ben ve heykellerim-

Kadına takılıp kalıyoruz o kırılgan yerde 

Şimdi çıkıyorum kaostan dışarıya

Benim bütün denizlerim

Bulanık bir sudan ibaret sanırım

Öyle gün batımını izleyecek kadar

Sakin ve sessiz değil

Hep bi medcezir gürültüsü var şuramda 

Yaklaşınız - çekinenler-

Şu köşe var ya hani

Şemsiye tutulmamış kirpik altlarından bahsediyorum 

İhanetlerden ve kavgalardan 

Sineye çekilmiş korkak sevgilerden 

Ben kendimden ve sizden bahsediyorum 

Bizler - yani-

Etik ve estetik arasında kalanlar

Unutulanlar ve kaybedenler 

Bu gece hepimiz oturmuş

Şiirler kaldırıyoruz, yalanlar şerefine

Hoşçakalın efendiler 

Şiirin adını yine bilemeyeceksiniz 

Bilseniz de eyvallah

Üstü sizde kalsın vesselam