Zalim Dünya

Bir kuru ekmekle
Güne başlarken yalnızlığım,
Bir bardak çayı
Ekmeğime katık yaparım.
Yaparım yapmasına da
Katıksız kalır yalnızlığım...

Odamın içinde ben,
Bir somya,
Bir de sandalyem...
Ha! bir de arkadaşım gölgem.
Sesi yok, sureti yok ama;
Olsun o benim kavalyem...

Çağırır tik takları saatin
?'İş vakti'' der,?'Kalk, giyin''
Düşerim yollara,
Dünya uykuda...
Yine yalnızlığım yankılanır
Boş sokaklarda...

Adımlarımı çekerken,
Koca bir vinç.
Bende göstermelik bir sevinç...
?'İşim var ya boşver! '' derim.
Hamallık da olsa şükrederim...

Dünyanın eli değmemiş bana.
Paydalarına bölüp
Dağıtırken paylarını kullara,
Savmışsın / savmışım sıramı
Zaten vermişsin olanlara...

Bize de bu dünyanın,
Hamallığını yapmak kalmış.
Demiş,''Sen dur şöyle,
torpillerin ne iş yapmış? ''
Kaçmamış,çalmamış,yılmamış...
Onlar da insanlıktan pay almış...

Ey! zalim dünya,
Vurmuşsun yükünü sırtıma...
Olası mı yaşamak haksızca?
Takdir-i ilahi de olsa...

Hadi,
Göster dünyalığını bana da.
Ey! zalim dünya...

2008