Zaman

bugün aç yattım anne, midem taş gibi
kalbim boş
rakının suçu yok
elma biraz mayhoş

yine içiyor musun deme anne
içleniyorum

hoş, sana göre hala bir çocuğum
ama bir çocuğa göre de
artık bir amca
sen bize yemekler pişirip kirlilerimizi yıkarken
bizler de biraz büyüdük...
haa... bir de içimizde sevda büyüttük!
sen hala yakası kirli gömlek telaşında

bugün aç yattım anne, midem taş gibi
kalbim boş
rakının suçu yok
elma biraz mayhoş

yine içiyor musun deme anne
................

erkek adam ağlamaz derdin hep
bir kere de babamı görmüştüm ağlarken
ölümünden üç gün önce
hastaneden beni kovup evlatlığıma sövünce

demek ki
insan ağlıyormuş be anne!
sevdiğini kaybedince...
ağlatanı olunca insanın,
cinsiyet gözetmiyor gözyaşları
farkında bile olmuyorsun
erkekçe ağladığının...



(Yorgun Eylül Düşleri)