Zaman

Zaman diyorum, zaman
Bir varmış, bir yokmuş gibi
Hayallerimi nasıl da alıp götürdü
Tıpkı çocukluğum, gençliğim gibi...

Başımda kavak yelleri esmiyor artık
Pembe gözlüklerle bakmıyorum dünyaya
Maraton koşmayı çoktan bıraktım
Üç beş yüz metreden sonra dalıyorum rüyaya...

Aynalar dost mu, düşman mı bilemedim
Nasıl da vuruyor insanın yüzüne gerçeği
Kim çiziyor diyorum, kim çiziyor
Her baktığımda aynalara bu derin çizgileri...

Saçlarım! Terk ediyor şimdi tek tek
Biliyorum hiç biri artık geri dönmeyecek
Hepsinin söylediği aynı nakarat
Ölüm bu dünyadaki tek gerçek...

Hayatımın mesafesi kısaldı
Çekip gideceğim bir gün ardıma bakmadan
Korkmuyorum artık, korkmuyorum
Benim için okunacak o son saladan...

Üç beş yıl sonra
Üç beş kişi belki hatırlar
O Üç beş kişiden hangisi
Çocuk mu, kardeş mi, arkadaş mı?
Beni sevgiyle, minnetle, rahmetle anar...


18/08/2018